‘Ik kan hier als logopedist echt de diepte in met peuters die TOS hebben’

“Ik werkte bij een logopediepraktijk toen ik deze vacature zag en werd meteen blij, want ik wilde dit al heel lang. Ik zie het kind hier drie dagen in de week en we zijn dus heel wat uurtjes samen. Zowel een-op-een als in de groep. We leren elkaar héél goed kennen en ik zie ze in allerlei situaties. Ik zie bijvoorbeeld hoe ze zijn bij het afscheid nemen van hun ouders, bij het werken aan tafel, bij het brood eten, bij het spelen met andere kinderen. Hoe gaat dat allemaal, ook in de communicatie? Waar loopt het kind tegenaan? Wat vindt het lastig en wat gaat al goed? Dat is informatie die je tijdens een wekelijks een-op-eengesprek gewoon echt niet krijgt.

Als ik een-op-een heb gezeten met een kind, kan ik er in de groep gelijk op inhaken. Soms breng ik het kind terug naar de groep en belanden we meteen in een mooie oefensituatie. Zo werken we veel intensiever aan alle doelen. Ik werk op de groep ook alsmaar samen met de pedagogisch behandelaar, je staat hier nooit alleen. We vertellen elkaar wat ons opvalt bij de kinderen en delen kennis vanuit ons eigen vakgebied. Als logopedist kijk je weer met een andere bril naar de activiteiten dan de pedagogisch behandelaar. Zo vullen we elkaar aan.

Voor een groep staan: daar word je als logopedist niet in opgeleid, tenminste in mijn tijd niet. Dat kan even spannend zijn, want hoe krijg je ze allemaal mee? Zelf had ik al wel ervaring met voor een groep staan, maar je collega’s nemen je hier ook helemaal in mee. Ik vind het nu juist een heel leuke uitdaging om te zorgen dat alle kinderen iets leren op hun eigen niveau.

Ik vind het daarbij belangrijk dat de kinderen ongedwongen kunnen leren. Dat ze plezier hebben en daardoor niet eens door hebben dat ze iets aan het leren zijn. Dan staan ze ook het meest open om te leren. Om dat te bereiken probeer ik van alles uit. Ik gebruik graag mijn fantasie, bijvoorbeeld door handpop Jules in te zetten met een stemmetje erbij. Dat werkt zo goed. Alles wat hij doet, willen zij ook.

Om hier te werken hoef je echt niet meteen een soort TOS-expert te zijn. Natuurlijk is het mooi als iemand ervaring heeft en waardevolle cursussen heeft gevolgd, maar je volgt hier ook allerlei mooie cursussen, bijvoorbeeld ondersteunende gebaren en diverse methodieken. Ik vind dat het valt of staat met de affiniteit met deze doelgroep. Zelf wil ik kinderen met TOS gewoon heel graag helpen en vind ik peuters héél erg leuk. Ze zijn zo jong en onbevangen en willen graag leren. Ook kun je vaak heel goed werken aan eventuele frustraties, omdat die nog niet zo gevestigd zijn. Communiceren wordt voor deze kinderen vaak écht weer leuk.

Ik vind het geweldig om kinderen hier te zien groeien. Soms komt een kind gefrustreerd binnen, maar zien ouders in de eerste weken al verschil. Bijna magisch vind ik dat. De hele communicatieve setting is hier gewoon heel veilig. Er wordt veel gevisualiseerd, er is veel persoonlijke aandacht, de andere kinderen hebben ook spraaktaalproblemen. De behandeling duurt 39 weken. Na die periode zie ik vaak zo’n ander kind. Een kind dat steeds zich beter verstaanbaar kan maken, dat zijn of haar gevoelens en wensen kan uiten en dat minder frustratiemomenten heeft. Al die successen vieren we natuurlijk met de kinderen. Complimenten geven doen we hier veel!

Ik ga eigenlijk elke dag met voldoening naar huis. Wat het voor mij compleet maakt is als je echt met het hele team om een kind staat en denkt: yes! Wij kunnen jou samen helpen, we weten nu wat jij nodig hebt. Dat je een soort van kruisbestuiving hebt met elkaar en dat het kind groeit doordat je met z’n allen zo goed hebt gekeken. En natuurlijk als ik aan het eind van de dag aan de ouder kan vertellen: het was een goede dag. Niet alleen omdat het kind zich fijn heeft gevoeld, maar ook omdat het kind nieuwe dingen heeft geleerd, zoals nieuwe klanken of communicatieve vaardigheden.

Ik vind de creativiteit die mogelijk is ook leuk. We werken via een methode die helemaal is uitgewerkt voor de vroegbehandeling TOS. Dat houdt in dat je per dag en per week weet wat je moet doen. Maar daarbinnen kan je er zelf creatief mee omgaan. Ik werk bijvoorbeeld graag met muziek: liedjes zingen, muziekinstrumenten uitproberen. Dat lijkt dan een gezellig muzieklesje, maar het zijn taallesjes zonder dat de kinderen het door hebben.

Natuurlijk zijn er ook lastige situaties en zet je niet alleen maar stap na stap met kinderen die taal- en spraakproblemen hebben. Sommige kinderen zijn heel onzeker geworden en vinden het daardoor bijvoorbeeld heel spannend om in een kring te communiceren. Dan gaan ze weigeren en écht niet even zwaaien naar Jules de handpop. Ik kijk dan naar de kleine stapjes en successen van het kind. Misschien kijkt het heel even op, misschien lacht het een keer. Die interesse is het startpunt. Ik vind dat ook een uitdaging.

Ja, uitdaging heb je in dit werk genoeg. En afwisseling ook. En dan bedoel ik niet alleen de afwisseling van een-op-een en in de groep. Je hebt ook intakegesprekken met ouders, je stelt een behandelplan op, je bent bij de multidisciplinaire overleggen en overlegt veel met ouders. Dat is echt even anders dan in de praktijk, maar je hebt hier altijd een soort hulplijn. Er zijn altijd collega’s aanwezig en wij kunnen bijvoorbeeld ook altijd even overleggen met een linguïst of de gezinsbegeleider. We werken hier echt samen aan de ontwikkeling van ieder kind.

Wil je ook als logopedist werken bij Kentalis? Houd onze vacatures in de gaten. Er zijn veel mogelijkheden bij Kentalis. Je kunt bij ons als logopedist bijvoorbeeld werken bij de (groeps)behandeling, het Spraak & Taal Ambulatorium en in het speciaal onderwijs.