‘Ik zie slechthorendheid niet meer als beperking’

Toen Myrthe 5 dagen oud was kregen we in de kraamweek te horen dat er mogelijk iets mis was met haar gehoor. Na 21 dagen kregen we in het ziekenhuis de bevestiging dat Myrthe mild slechthorend is. Om eerlijk te zijn: ik vond het verschrikkelijk. Er is zelfs een verlenging van de kraamzorg geweest, omdat ik er echt even helemaal af was. Ik was in mijn zwangerschap ook erg ziek, dus het was allemaal heel veel. 

De slechthorendheid was voor ons volledig nieuw. Je weet niet wat het gaat betekenen voor het leven van je kind. Ik was bijvoorbeeld bang dat ze gepest zou worden en niet naar regulier onderwijs zou kunnen gaan. Ik ben vroeger zelf gepest en wilde gewoon niet dat ze ‘anders’ zou zijn. Nu weet ik: ze is gewoon Myrthe. Helemaal goed zoals ze is. En: ze gaat naar het speciaal onderwijs en daar ben ik nu juist heel blij mee.

Die omslag ging niet van de een op de andere dag, hoor. Het heeft lang geduurd voor ik mijn zorgen meer kon loslaten. Gelukkig kregen we al snel hulp. In het ziekenhuis gaven ze ons het advies om contact op te nemen met Kentalis. Toen Myrthe nog maar vier maanden oud was, kwam logopedist Nina Osterloh van Kentalis al bij ons thuis om te helpen. Daar hebben we heel veel aan gehad. Nina komt nu al bijna vier jaar bij ons. Zij is echt een belangrijk persoon voor ons gezin. Myrthe kent haar al haar hele leven en ziet haar nu ook op school.

Thuisbegeleiding is in die onzekere fase super fijn. Je zit in een trein die maar doordendert. De zorg voor je kind gaat gewoon door en ondertussen heb je zó veel vragen. Over de communicatie, over de omgang met je kind, over hoortoestellen en over de toekomst. Nina en haar collega’s geven ons uitleg en we kunnen altijd terecht met vragen. Ook kregen we samen met onze familie les in Nederlands ondersteund met Gebaren. En ze bezoekt regelmatig zelfs de kinderopvangorganisatie van Myrthe en Aeden om voorlichting te geven. Zo leren we allemaal wat Myrthe en Aeden nodig hebben.

Voordat ik zwanger was van Aeden wisten we dat er 25 procent kans was dat hij net zoals Myrthe slechthorend zou kunnen zijn. Toen Aeden geboren werd, merkten we al snel dat hij ook slechthorend is. Deze keer waren alle zorgen er niet en heb ik vooral enorm genoten van de kraamperiode. Bij Myrthe was ik, hoe erg ook, heel erg met mezelf bezig. Het is natuurlijk niet niets wat je overkomt als je kind slechthorend is. Met die zorg van: hoe kan ze ooit meedoen? Nu weet ik dat het wel goed komt. Voor Aeden willen we wel hetzelfde: ook de vroegbehandeling met logopedie en daarna hopelijk naar de Guyotschool.

Myrthe ontwikkelde zich in haar eerste jaar harstikke goed. Wij wilden graag dat ze ook contact zou hebben met andere kindjes met slechthorendheid. Daarom ging ze met anderhalf jaar naar een vroegbehandelingsgroep. Achteraf gezien maar goed ook, want een jaar later bleek dat ze een grote achterstand had in haar taalontwikkeling. Haar gehoorverlies was veel groter dan gedacht, waardoor haar hoortoestellen helaas niet goed waren ingesteld. Ze stonden veel te zacht. Dat verklaarde ook waarom Myrthe haar hoorapparaten echt niet fijn vond; ze had er meer last van dan baat bij. Pas toen ze werden aangepast, kwam haar taalontwikkeling goed op gang. Maar ze loopt door dat alles wel achter.

De overstap naar de Kentalis Guyotschool vorig jaar was geweldig voor Myrthe. Sinds ze op de Guyotschool zit, gaat haar ontwikkeling sneller. Haar taalontwikkeling loopt nog achter, maar verder loopt haar leerontwikkeling zelfs wat voor. Myrthe is een meisje dat zich erg optrekt aan oudere kinderen. Ook is het gewoon een super school. De groepen zijn klein, er is super goede begeleiding, er is veel structuur, ze krijgt logopedie op school, er zijn andere kindjes met gehoorverlies. Wij vinden speciaal onderwijs nu geweldig voor haar. En het belangrijkst: ze vindt het er gewoon heel leuk. Ze gaat heel graag naar school en heeft echt haar plekje gevonden.

Wij zien slechthorendheid niet meer als beperking. Wij hebben twee kinderen met slechthorendheid. Zo is het gewoon; dit is ons gezin, dit hoort bij ons. Ik zie nu vooral de mooie dingen. We hebben twee kinderen die super enthousiast zijn en heel ondernemend. Ze zijn allebei gek op muziek. Gebaren zijn onderdeel van hun liedjes en dansjes. Dat is zo mooi om te zien. Ik maak zelf ook hoortoestelkettingen - dat maakt hun hoorapparaten extra leuk.

Het doet mij wel verdriet dat andere kinderen Myrthe soms wel als anders zien. Kinderen zijn eigenlijk heel hard hè. Myrthe heeft soms moeite in groepen. Ze komt niet altijd mee in wat er wordt gezegd. En haar hoortoestellen zijn natuurlijk zichtbaar. Ik weet niet wat de reden is, maar soms wil zij heel graag meedoen, maar betrekken andere kindjes haar er niet bij. Gelukkig is ze sociaal en heeft ze ook vriendjes waarmee ze het heel goed kan vinden. Sinds kort heeft ze voor sport een solo-systeem gekregen, dit helpt haar enorm om meer contact te kunnen krijgen met andere kinderen. 

Wij kunnen de zorgen van een paar jaar geleden nu veel meer loslaten. Wij hebben vertrouwen in de toekomst en onze kinderen. Als ik terugkijk zou ik tegen mezelf willen zeggen: laat het over maar je heen komen, probeer zo veel mogelijk hulp aan te nemen en weet dat het goed komt. Het is natuurlijk geen gemakkelijke tijd, maar het hoeft niet zo te zijn dat je kind later niet meekomt. En ook al gaan dingen misschien anders dan je dacht: het komt allemaal wel goed!”

Lees meer over ons zorgaanbod voor gezinnen die te maken hebben met slechthorendheid.