Anneke van der Jagt begon in september 2024 als pas afgestudeerd orthopedagoog aan het traineeship Gedragskundige bij Kentalis. Net als bij haar collega-trainee Annet Bouma verloopt haar traject soepel en zuigt ze alle nieuwe ervaringen op als een spons. ‘’Je krijgt een heel brede blik op alles wat Kentalis haar cliënten te bieden heeft. En tijdens het opdoen van alle nieuwe ervaringen, kweek je meteen ook een brok zelfvertrouwen om snel zelfstandig cliënten te begeleiden.’’
Haar stage bij haar HBO-opleiding Social work liep Anneke al bij een vroegbehandelingsgroep van Kentalis. Daar begeleidde ze peuters met een communicatief meervoudige beperking. Ook deed ze daar later werkzaamheden op oproepbasis. ‘’Zo bleef ik in beeld bij Kentalis, want ik vond het heel leuk op die groep en het werk paste ook goed bij me. Een groep naar mijn hart! Toen ik hoorde van het traineeship bij Kentalis dacht ik meteen ‘’helemaal perfect, dat wil ik graag doen.’’ Het leek mij de ideale manier om dat wat ik op de opleiding geleerd heb in de praktijk te brengen, mét een stuk begeleiding. Met natuurlijk de achterliggende gedachte om veel te leren en zo snel mogelijk zelfstandig te werken.’’
Uit de startblokken
‘’De eerste weken zaten vol met inleeswerk, verplichte online trainingen en kennismakingen. Al snel ging ik op het Audiologisch Centrum (AC) in Almere meekijken met intake-gesprekken en verdiepte ik me in het afnemen van non-verbale intelligentietesten, iets dat vaak gebeurt op een AC. Een paar weken daarna mocht ik die tests al zelf afnemen. Eerst met een werkbegeleider erbij, die mij dan achteraf feedback gaf. Daarna kon ik het al snel zelf doen, dat vond ik heel leuk. Op dezelfde manier heb ik ervaring met het houden van intake- en adviesgesprekken. Het voelde fijn om snel het vertrouwen te krijgen om het zelf te gaan doen. Natuurlijk had ik ook momentjes van vragen en stuurde ik verslagen nog voor controle door aan mijn werkbegeleider. Zij gaf mij dan op een prettige manier feedback over hoe ik het had gedaan, zodat ik er meer van kon leren.
Groei ik genoeg?
In het begin vond ik het moeilijk in te schatten hoe het traject zou gaan lopen. Ook vroeg ik me af of ik al meteen verantwoordelijkheid zou gaan dragen over de taken die ik uit zou gaan voeren. En of ik daarin wel snel genoeg zou groeien. Dat vond ik eerlijk gezegd best spannend. Gelukkig verliep alles soepel, ik liet zien dat ik graag wilde en zoals ik al zei kreeg ik al snel het vertrouwen om zelfstandig aan de slag te gaan. Mijn werkbegeleider Kim zei ‘’ik denk dat je het kan, je hebt het goed voorbereid, dus: ga het maar doen’’. Dat geeft je precies dat portie zelfvertrouwen dat je dan nodig hebt. En het ging goed! Eigenlijk kan ik wel zeggen dat het allemaal heel organisch is verlopen.
De volgende pitstop
In januari ga ik voor drie maanden naar mijn volgende trainee-plek bij Signis Amsterdam, een basisschool in het speciaal onderwijs voor kinderen met een taalontwikkelingsstoornis. Ik heb al een kennismakingsgesprek gehad en we zijn van beide kanten enthousiast. Ik ben heel benieuwd en heb er veel zin in! Vanuit het traineeship is er een leerplan opgesteld met leerdoelen. Zo ga ik mij bezig houden met diagnostiek, begeleiding van leerkrachten en gesprekken met ouders van leerlingen en de leerlingen zelf.
Mijn eigen leerpunten
Iets waar ik graag nog in wil groeien, is het houden van een adviesgesprek. Het is echt de kunst om je tijdens zo’n gesprek aan te passen aan wat ouders begrijpen, of ze voorkennis hebben of niet, hoe zij zelf hun kind zien en soms ook of culturele verschillen meespelen als zij bijvoorbeeld geen Nederlands spreken. Dat inspelen op factoren lijkt eng, maar door gewoon in het diepe te springen en het te proberen, leer je veel. En dat gebruik je dan weer in een volgend gesprek. Waar ik ook graag nog stappen in wil maken, is als je iemand tegenover je hebt zitten die helemaal van niks weet, terwijl je daar zelf de deskundige bent. Dan vind ik het soms niet eenvoudig om helemaal terug te gaan naar de basis en uit te leggen wat er speelt, wat dat nou écht voor het kind betekent en hoe we tot een conclusie gekomen zijn. Ik vertrouw er op dat dit helemaal goed komt door het maken van meer vlieguren in de praktijk.
Peuters zijn het leukst!
Ik vind het werken met peuters het allerleukst en het past me als een jas. Soms ook uitdagend, maar het is interessant om te volgen hoe zij zich ontwikkelen richting basisschoolleeftijd. Ik vind het leuk om enthousiast met peuters bezig te zijn. Als ze dan een paar stapjes vooruitgaan en je reageert daar leuk op, dan zie je ze gewoon letterlijk opleven! Daar word ik dan weer heel blij van. Ik vind het ook erg grappig als ze hun kont tegen de krib gooien. Dan denk ik ‘’je bent nog maar drie, maar je hebt gewoon gelijk’’. Ik vind het mooi dat we er vroeg bij kunnen zijn: om peuters al in een vroeg stadium te kunnen doorverwijzen naar vroegbehandelingsgroepen. Ze kunnen daar dan al zoveel leren, waar ze ook later wat aan hebben. Ik voel me thuis bij deze doelgroep van Kentalis, maar ben ook benieuwd naar de andere doelgroepen waar ik nog mee ga werken in het traineeship.
Blij met begeleiding
Mijn werkbegeleider op het AC, Kim, verdient mijn complimenten. Zij werkte op dezelfde dagen als ik en ik kon altijd bij haar terecht; we hadden korte lijntjes. Ze heeft me echt ingewijd in de wereld van het AC en gaf me dus dat vertrouwen om snel zelfstandig aan de bak te gaan. Ook heeft ze me goed geholpen bij het schrijven van conclusies, iets wat ik in het begin best moeilijk vond. Verder spreek ik wekelijks met studiebegeleider Inge Geluk en Annet Bouma, de andere trainee bij Kentalis. We leren van en met elkaar! Ik kan met de hand op het hart zeggen dat ik tot nu toe bij Kentalis heel positieve ervaringen heb gehad.
Balans
Het traineeship kent een heel mooie balans. Aan de ene kant leer je zelfstandig heel veel binnen de verschillende onderdelen van Kentalis. Iets wat veel van je vraagt omdat je snel moet schakelen, terwijl je ondertussen nieuwe mensen, een nieuwe omgeving en nieuwe methodes leert kennen. Aan de andere kant heb je sterk het gevoel dat er nog iemand achter je staat. Dat je dus niet meteen totaal eindverantwoordelijk bent en dat je gewoon mag proberen en leren. Dat is heel fijn. Als je net bent afgestudeerd, kan ik me voorstellen dat je je overweldigd kan voelen door wat er allemaal over je heen komt in de echte praktijk. Ook ik ‘was daar’, maar ik kan nu uit eigen ervaring zeggen dat het erg meevalt en ik raad het iedere geïnteresseerde dan ook aan!