'Ik zorg nu als teamleider voor mensen'

“Dat ik teamleider zou worden, had ik zes jaar geleden echt niet gedacht. Dat ik nog bij Kentalis zou werken wel. Ik voel me goed bij de organisatie en vind mijn werk leuk: dan ben ik honkvast”, legt Lizzy Hilliger uit. “Zes jaar geleden begon ik als invalkracht bij een woongroep van Kentalis. Nu ben ik als teamleider verantwoordelijk voor drie woongroepen met 34 medewerkers. Het is zo’n goede stap geweest: ik zit echt op mijn plek. Ik zorg nog steeds voor mensen, maar op een andere manier.”

Zes jaar geleden begon ik als invalkracht bij een woongroep van Kentalis. Ik wist altijd al dat ik mensenwerk wilde doen, maar wat precies: dat was best een zoektocht. Lange tijd dacht ik vooral aan werken met kinderen en daarom koos ik voor de studie pedagogiek. Maar ik ervaarde al snel dat het niet mijn doelgroep is. Via mijn moeder die ook bij Kentalis werkt, kwam ik uit bij een woongroep van Kentalis voor volwassenen met CMB. En wat bleek: ik vond het onverwacht superleuk en uitdagend. Na een paar maanden had ik daar een vaste baan met een vast contract. Weer een jaar later werd ik pedagogisch behandelaar bij Nieuw Beekvliet in Sint-Michielsgestel.

Die rol van pb’er gaf mij weer nieuwe uitdaging. Je hebt meer de regie rondom een aantal cliënten: je schrijft de plannen voor hen en werkt nog meer samen met de behandelcoördinator en het systeem van de cliënt. Zo duik je ook nog meer in de problematiek van die mensen.

De cliënten hebben hier vaak meerdere beperkingen die samen ook weer nieuwe beperkingen veroorzaken. Bijvoorbeeld doofheid, autisme en een verstandelijke beperking. Ik vind het kijken naar mensen heel mooi. Het is ingewikkeld, maar zo belangrijk. Hoe kunnen we ervoor zorgen dat de kwaliteit van leven voor deze mensen het allermooist is? Wat geven ze aan? Wat hebben zij nodig? Wat werkt en wat niet? Dat is voor iedere bewoner weer totaal anders. Daar zat voor mij de uitdaging in.

Ik kreeg twee kinderen, zij zijn nu 2 en 4 jaar. Ik vond het werk nog steeds heel leuk en had niet per se een veranderwens. Maar het onregelmatige - wat ik op zich heerlijk vond - was soms wel lastig te combineren met thuis. Daar had ik het over met mijn teamleider en hij vroeg wat ik nog meer zou willen doen. Zo kwamen we uit op de functie van teamleider. Dat leek mij superspannend, omdat het helemaal nieuw was voor mij. Maar het leek mij ook leuk: dat organisatorische, het meedenken en zorgen voor medewerkers, het leren hoe alles werkt achter de schermen.

Ik ging ervoor en kreeg echt de tijd om te groeien: ik ben net klaar met een soort ontwikkeljaar. Een jaar met coaching, gesprekken met mijn manager, een leiderschapscursus, een assessment en evaluatiegesprekken. Ik kon beginnen met een kleine caseload, waardoor ik tijd had om te landen. Ook kreeg ik heel veel ruimte om vragen te stellen aan de andere teamleiders en mijn manager. En dankzij het assessment weet ik waar ik super sterk in ben en waar ik nog in kan groeien. Dat was echt een leidraad voor mij.

Als teamleider zorg ik ervoor dat alles werkt zoals het moet werken, zodat medewerkers hun werk kunnen doen. Dat geeft mij veel voldoening. Ik kijk naar het welzijn van medewerkers en de sfeer in het team, voer jaargesprekken en ontwikkelgesprekken, zorg dat de huisvesting op orde is, heb vergaderingen met andere teamleiders en zit in Kentalisprojecten. Ik wil er echt zijn voor medewerkers en ben daarom veel op locatie. Bovendien zie ik zo ook de cliënten nog!

Ik denk dat het mooi is dat ik op de werkvloer heb gestaan. Ik weet wat er speelt en wat wel en niet werkt voor medewerkers en bewoners. Door twee kanten op tekst en uitleg te geven, probeer ik nu een verbindende factor te zijn tussen de werkvloer en de organisatie.

Ik ga heel blij naar huis als we samen stappen hebben gezet op een dag. Als we de kwaliteit van leven van een bewoner kunnen verbeteren door samen iets aan te passen. Als we de werkdruk kunnen verlichten voor een team. Of als we de roosters zo krijgen dat iedereen blij is.

“Ik heb deze weg af kunnen leggen door hard te werken, maar ook dankzij het vertrouwen dat anderen in mij hebben. Mijn manager, mijn nieuwe collega’s en de collega’s in mijn teams. Eerst stonden we samen op de groep, nu ben ik hun teamleider. Je weet vooraf niet hoe je collega’s dat vinden, maar ik voelde heel veel steun vanuit het team. Ook daar ben ik dankbaar voor!”