“Samen sparren helpt je vaak echt een stap verder in de behandeling”, vertelt logopedist Marianne van Cranenbroek, logopedist bij het Spraak & Taal Ambulatorium in Eindhoven. Daarom startte ze met een collega jaren geleden een digitaal spreekuur, onder andere voor logopedisten in de eerstelijnszorg. Elke week denkt ze mee met professionals van andere organisaties en dat levert veel op! Marianne vertelt.
“Logopedisten in de eerstelijnszorg hebben heel veel kennis, maar zijn vaak solistisch bezig. Ik zie dat zij het daarom heel prettig vinden om met iemand te kunnen overleggen. Daarom hebben mijn collega Esther van Velzen en ik dit spreekuur opgezet. Elke week spreek ik professionals en soms ook ouders die vragen hebben over een kind dat moeite heeft met spraak of taal. Samen zoeken we bijvoorbeeld naar andere behandelopties. Soms helpt vijftien minuten sparren ze weer op weg. Het mooie is dat ik, hier in de derdelijnszorg, wél in een team werk en vragen dus ook kan voorleggen bij andere specialisten, zoals de behandelcoördinator of de klinisch linguïst.
Verschillende vragen
Het kunnen allerlei vragen zijn. ‘Heb ik het goed gezien; kan ik deze cliënt beter aanmelden bij de derdelijnszorg?’ Maar dat is het niet alleen. Het gaat meestal over: ‘Wat heeft dit kind in de behandeling nodig?’ We denken samen na: Wat zou jij doen in de behandeling? Ik maak altijd binnen een week een telefonische afspraak om samen te overleggen. Het is niet dat ik dan zeg wat de ander zou moeten doen. We komen er sámen op, dat is de kracht.
Een kind bij de eigen logopedist houden
Als je samen over een client praat, kom je samen een stapje verder. Dat zie ik elke keer weer. En dat maakt het zo leuk om te doen! Regelmatig kunnen we op deze manier een kind ook in de eerstelijnszorg houden en dus bij de eigen logopedist in de buurt. Dat is heel waardevol, want het is voor een kind natuurlijk het fijnst en het minst ingrijpend.
Laagdrempelig overleg tussen organisaties
Ik krijg ook best veel vragen vanuit andere zorginstellingen, zoals de GGZ. Een kind zit niet lekker in zijn vel of is heel teruggetrokken en na uitgebreid onderzoek denken ze bijvoorbeeld aan een taalontwikkelingsstoornis. Dan bellen ze mij: ‘Zou hier inderdaad sprake kunnen zijn van TOS?’ Voor zulke situaties is het zo mooi dat ons digitaal spreekuur heel laagdrempelig is. Het zorgt voor contact en kennisoverdracht tussen organisaties en professionals. Dat is precies wat we willen.
Kinderen een stapje verder helpen
Op dit moment ben ik het gezicht achter het spreekuur, al zet ik soms ook vragen door naar collega’s. We krijgen wel steeds meer vragen, dus we zijn aan het bekijken hoe we de mogelijkheden in de toekomst kunnen uitbreiden en landelijk kunnen uitrollen. Ik wil het graag blijven doen, want uiteindelijk helpen we er de kinderen mee. Ik weet hoe kinderen kunnen worstelen met taal- en spraakproblemen en vind het een voorrecht om die kinderen en hun ouders een stapje verder te helpen, ook op deze manier!”