Karen van Vessem-de Vos: 'Daag jezelf uit en ga op zoek naar kansen"

Het is bijna teveel om in één artikel te noemen, maar Karen zette heel wat loopbaanstappen. Vanuit haar opleiding SPW Utrecht liep Karen in 2004 haar eindstage bij Viataal in Vught, op een groep volwassenen met een communicatief meervoudige beperking (CMB). Karen: ‘’Dat beviel goed, maar wegens gebrek aan vacatures destijds kon ik helaas niet blijven. Tijdelijk heb ik toen in een supermarkt gewerkt, maar al na een maand belde teamleider Hanneke van der Meer mij op: ze bood een contract voor een half jaar op dezelfde groep. Die kans greep ik met beide handen aan. Daarna was er plek als assistent begeleider op groep Orka aan de Theerestraat in Sint-Michielsgestel, waar ik meer te maken kreeg met bewoners die een stoornis uit het autismespectrum hebben. Dat vond ik heel interessant en ik ging me in die wereld verdiepen.’’

‘’Als assistent begeleider was ik altijd al iemand die op zoek ging naar uitdagingen, dus stelde ik me als doel om persoonlijk begeleider te worden. Er waren geen vacatures toen, maar ik ben taken als persoonlijk begeleider erbij gaan doen om ervaring op te doen. Later kon ik in die functie terecht op een andere woongroep (L2) met zeer intensieve zorg, ook nog bij Viataal. Dat heb ik ruim vijf jaar gedaan, voordat ik met één van de bewoners daar meeverhuisde naar woongroep Carré M in Sint-Michielsgestel, inmiddels Kentalis. Ook op de buurgroep Carré L heb ik gewerkt als PB-er. Ik heb daar veel geleerd, maar toch kriebelde het weer na een paar jaar en zocht ik een nieuwe uitdaging. Ik vond een nieuwe werkplek bij de wasserij in Boxtel, een dagbestedingslocatie van Kentalis. De groep daar had een hoger ontwikkelingsniveau, ook als het om communicatie gaat en sociale contacten. Opeens kreeg ik te maken met relaties en vriendschappen tussen groepsleden en dat was allemaal nieuw voor mij; heel leuk!’’

‘’Inmiddels had ik de smaak van ontwikkelen te pakken en wilde ik weer iets anders, maar wel met de Kentalis-doelgroep. Want dat is echt ‘mijn groep mensen’’. Ik ging het gesprek aan met onze manager in Brabant, waar uit kwam dat ik als PB-er de pilot als zorgcoördinator startte. Mijn collega Ditta in het Noorden was in die periode overkoepelend PB-er en na evaluatie van de pilot werden wij beiden zorgcoördinator. In mijn rol in Brabant coachte en ondersteunde ik de persoonlijk begeleiders op drie groepen, samen met een behandelcoördinator en een teamleider. Alles natuurlijk met als doel om de beste zorg aan de cliënten te leveren. De pilot liep heel goed en inmiddels werken er zes officiële zorgcoördinatoren binnen Kentalis. Heel leuk dat ik daar mijn bijdrage aan heb kunnen leveren! Recent werd ik gevraagd om teamleider te worden bij Dagbesteding in Sint-Michielsgestel, waar momenteel de transitie dagbesteding loopt. Mijn kennis is daarbij zeer welkom. Leuk dat ik gevraagd ben en ik zou mezelf niet zijn als ik ook die stap niet gezet zou hebben. Ik zit er met veel plezier al middenin.’’

Wat maakt dat Karen zo succesvol is binnen Kentalis? Karen: ‘’Ik heb het hart op de tong en ben best direct. Ze zeggen wel eens: jij bent zeker van boven de rivieren. Toch wordt het gewaardeerd; mensen weten bij mij waar ze aan toe zijn. Wel heb ik moeten leren om feedback netjes te formuleren, eerst was ik daar nog wel wat ongenuanceerder in. Veel heb ik op dat vlak geleerd van Wilma Denteneer, inmiddels helaas overleden. Zij heeft mij bijgebracht dat de toon echt vaak de muziek maakt. Belangrijk is dat mijn grondhouding altijd positief is; ik ben altijd op zoek naar een lichtpuntje en perspectief. Allereerst voor de cliënt, de collega én mijzelf. Verder denk ik een prettig persoon te zijn om mee te werken; ik ben aanstekelijk in mijn enthousiasme. Van collega’s krijg ik terug dat ik hen op een mooie manier en met een vleugje humor aanspreek en dat ik mij goed in de ander kan verplaatsen. Dat ik weet wat de ander nodig heeft. Mijn valkuil is dat ik altijd voor iedereen klaarsta en mezelf dan nog wel eens voorbijloop en te hard werk. Dan is het fijn dat iemand mij daar op attendeert, zodat ik ‘in kan grijpen’. Al met al is het een hele leerweg geweest, maar ik ben heel blij met waar, wie en hoe ik ben!’’

Karen is uitgegroeid tot een waardevolle collega en straalt energie uit. Waar haalt zij zelf energie uit in haar werk? Karen: ‘’Overdragen van kennis maakt mij heel gelukkig. Dat vind ik zo gaaf om te doen! Collega’s vertellen hoe wij bij Kentalis de dingen doen en nieuwe medewerkers wegwijs maken in onze organisatie. Met altijd één doel voor ogen: het moet in het belang zijn van de cliënten. Hún kwaliteit van leven moet verbeteren, al zijn het kleine stapjes. Als ik een stapje vooruit signaleer, ben ik altijd erg blij. Ik vind onze groep cliënten heel mooi om voor te werken. Ik denk oprecht dat als je bij ons goed kunt werken, je overal kunt werken. Maar dan moet je echt gewoon bij ons blijven, want het is denk ik nergens leerzamer dan hier.

Ik herinner me nog een echt leerpunt. Als stagiair mocht ik een jubileumfeestje organiseren voor een bewoner die al 25 jaar op de groep woonde. Ik belde enthousiast zijn ouders op om de feestplannetjes door te nemen en zei tegen hen ‘’leuk hè, zijn feestje komt eraan’’. Zijn moeder antwoordde toen ‘’ja, dat is superleuk voor onze jongen. Maar míjn kind is al 25 jaar uit huis’’. Bám, die kwam even binnen, want zo had ik het nog niet bekeken. Daar leerde ik om vanuit meerdere perspectieven te denken. Niet alleen vanuit jou als professional, maar ook vanuit het netwerk om cliënten heen. Alle kanten belichten!’’

‘’Het is goed om regelmatig bij te scholen, dat zet aan tot nadenken richting andere mogelijkheden. Ik deed dat regelmatig en uit elke opleiding of congres – hoe groot of klein ook – pikte ik wel weer iets op wat mij verder kon brengen. Ik ben eigenlijk altijd bezig met mijn persoonlijke ontwikkeling. Zo volgde ik ook het traject persoonlijk leiderschap. Dat gaf mij veel inzichten en ik leerde er een toolbox voor mezelf te ontwikkelen. Om gebruik van te maken op momenten dat je iets lastig vind en moeite hebt om met de situatie om te gaan.’’

‘’Tot op de dag van vandaag, ook nu als teamleider, bedenk ik me altijd dat de medewerker mij nodig heeft. Ik moet ervoor zorgen dat hij of zij gehoord wordt en dat ik dusdanig faciliteer dat die medewerker het werk goed kan blijven doen. Ik benadruk graag dat een positieve grondhouding heel helpend is. Praat letterlijk positief. Over cliënten, collega’s en over de organisatie. Mopperen mag, maar doe dat binnenskamers en loop daarna gewoon weer met die positieve insteek de werkvloer op. De belangrijkste tip die ik graag meegeef is: als je geen kansen ziet, zoek ze dan op. Geef aan bij je management dat je een stap naar voren wil maken in je ontwikkeling. Zeg het, als je iets interessant vindt om uit te zoeken en ga het ook doen. Vraag je leidinggevende om ruimte daarvoor, hoe druk het ook kan zijn. Het begint allemaal bij jezelf en mogelijk kan je leidinggevende je helpen met zijn of haar netwerk. Ga dat gesprek aan, geef aan waar je ambities liggen en grijp de kansen die zich voordoen!’’