'Wessel gamede de hele dag en ging niet meer naar school'

“Wessel had de ene na de andere negatieve ervaring op school. Daardoor ging hij steeds minder naar school en uiteindelijk helemaal niet meer”, vertelt zijn moeder Daphne. “Ik kon hem niet meer motiveren, had de controle niet. Als ik op mijn werk was, belde ik om hem naar school te krijgen, maar dat hielp niet. Ik voelde mij machteloos. Hij zat de hele dag te gamen, hield zich niet aan regels, had geen interesse in wat dan ook. Ik wist gewoon: dit gaat niet goed. Wessel kreeg daarom een jaar begeleiding bij Kentalis in Amsterdam. Zijn TOS bleek zwaarder te zijn dan gedacht. Ook kwam er zes keer iemand bij mij thuis; ze gaf advies en we keken samen naar videobeelden van situaties thuis. Maar er veranderde niets.”

“Toen namen we de moeilijke beslissing om hem te laten behandelen bij Kentalis in Nijmegen, anderhalf uur rijden van hier.” Sinds een maand of tien verblijft Wessel in een groep met andere jongeren en krijgt hij behandeling. “Hij is héél boos geweest, vooral omdat ze zijn computer en telefoon afnamen, omdat hij daar verslaafd aan is. Dat was heel heftig voor hem. Hij liep een paar keer weg, sloeg een deur kapot en riep dat hij mij haat. Wat doet het een moeder verdriet om je kind zo te zien, maar ik wist: hij heeft deze behandeling nodig, het moet. Samen met de behandelaren stelden we doelen, zoals: weer naar school gaan en je TOS beter begrijpen. Daar werken ze met hem aan en ze houden ons goed op de hoogte. We krijgen elke week een rapportage over hoe het op de groep gaat met Wessel en we sluiten aan bij overleggen met de behandelaren.

Al snel bleek er veel meer aan de hand te zijn. We weten nu dat Wessel, naast TOS, ook autisme en een licht verstandelijke beperking heeft. Een complexe combinatie, zeggen de behandelaren. Hij deed zich al die jaren beter voor dan hij is en is daardoor overvraagd. Je ziet ook niets aan hem en het is voor ons moeilijk om te weten wat hij wel en niet kan. Hij kan zelf reizen met het openbaar vervoer, maar even de tafel dekken lukt niet. Dat hij autisme heeft, zou je ook niet denken, omdat hij sociaal en zorgzaam is. Hij kan het goed verbloemen. Sinds ik het weet, begrijp ik dingen ineens beter, bijvoorbeeld waarom hij vroeger niet luisterde of zo boos werd. Ik dacht dat het onwil was, maar weet nu dat het onvermogen is. Ik leg de lat minder hoog voor hem en voor mezelf.

Ik vond het heel zwaar en emotioneel om hem te laten behandelen. Het doet nog steeds zeer, maar ik ben blij dat hij daar is - een last van mijn schouders. Ik heb hem uitgelegd, dat ik hem graag thuis wil hebben, maar dat het niet gaat. Of hij dat écht begrijpt, weet ik niet, maar het is mijn taak als moeder om te zorgen dat hij zich kan redden als ik er ooit niet meer ben. Anders zat hij nog steeds thuis, was hij afgegleden en leefde hij nog meer in een cocon. Hier halen ze hem uit zijn comfortzone. Dat vindt hij niet leuk, maar dat moet straks in de maatschappij ook. Hij heeft deze steun hard nodig, zeker nu als puper. En als ouder heb je gewoon geen verstand van bijvoorbeeld TOS en autisme en kun je hem deze hulp niet bieden.

We weten dit alles nu een half jaar en leren allemaal hoe we er mee kunnen omgaan. Wessel begrijpt dankzij de behandeling al beter wat zijn TOS en autisme voor hem betekenen. Hij moet het ook nog accepteren en zijn verdriet verwerken. Dat mensen hem niet begrijpen, maakt hem héél verdrietig. Er is ook niets ergers denk ik. Mensen zijn kuddedieren en ook al heb je moeite met communiceren en is contact met anderen lastig, je wil geen eenzaam leven. Helaas taaien mensen snel af als ze iemand niet begrijpen en dat vindt Wessel heel moeilijk. Door zichzelf beter te begrijpen, leert hij beter omgaan met die emoties. Wij krijgen gelukkig ook psycho-educatie. We leren wat Wessel heeft en hoe we hem kunnen helpen.

De behandeling duurt niet meer zo lang en daarom praten we over hoe zijn toekomst eruit gaat zien. Dat is erg zoeken. Sinds kort is duidelijk dat hij niet meer thuis komt wonen. We zoeken daarom een nieuw huis voor hem. Wessel en ik hebben al een mooie woongroep bezocht, waar ze ook dagbesteding bieden. Ook is besloten dat naar school gaan nu niet haalbaar is en voor teveel prikkels zorgt. Zijn grens ligt lager dan we dachten. We richten ons nu vooral op wat hij wel leuk vindt en waar hij energie van krijgt.”

De locatie voor behandeling met verblijf in Nijmegen is per december 2022 gesloten. Voor meer informatie over de mogelijkheden voor behandeling met verblijf kun je terecht bij Aanmeldpunt Zorg.