Sanne Tuinstra (26) is onderwijsassistent op de Kentalis Guyotschool voor VSO in Vries. Ze kent Kentalis al sinds haar vierde, toen ze vanwege haar taalontwikkelingsstoornis (TOS) naar de Tine Marcusschool in Groningen ging.
“Tot mijn vierde sprak ik helemaal niet. En ook daarna bleef taal voor mij lastig. Ik heb moeite met zinnen maken en spelling is niet mijn beste vak. Maar de meeste moeite had ik met mijn innerlijke taal: emoties. Als klein meisje had ik soms wel 40 woedeaanvallen per dag. Het heeft allemaal te maken met mijn TOS en autisme.
Grote overgang
Op de Tine Marcusschool leerde ik met ondersteuning van gebaren en logopedie stapje voor stapje gesproken taal aan. Op mijn zesde kon ik zinnen spreken. Zo werd communicatie makkelijker voor me. Daarna ging ik naar het VSO, de Kentalis DR. J. De Graafschool. Hier haalde ik mijn vmbo-diploma. Vanaf het speciaal onderwijs ging ik naar een reguliere mbo-opleiding, maatschappelijke zorg. Dat was een enorme overgang voor me. Van de kleine klas op het VSO naar een groep met 26 meiden. Ik werd gepest, ze moesten altijd mij hebben. Gelukkig kwamen er daarna wat jongens in de klas, dat zorgde voor een betere sfeer.
Droom achterna
Toen ik die opleiding afgerond had, heb ik bij Kentalis in Utrecht de opleiding tot ervaringsdeskundige gevolgd. Daarna was ik nog steeds niet uitgeleerd en wilde ik mijn droom achterna: het speciaal onderwijs in. Dus scheef ik me in voor de opleiding tot onderwijsassistent, een mbo-opleiding op niveau 4, het hoogste mbo-niveau.
Ambulante begeleiding
Ik kreeg op het mbo ongeveer een uur tot anderhalf uur ambulante begeleiding vanuit Kentalis. Mijn begeleider Anne Hinkema hielp me bij de dingen die ik lastig vond. Bijvoorbeeld om, als er heel veel informatie gegeven was, uit te zoeken wat nu precies de opdracht was. Of als ik verslagen moest maken. Het was niet altijd makkelijk, maar ik was supertrots toen ik mijn diploma eenmaal gehaald had.
Voorbeeld voor leerlingen
Tijdens mijn opleidingen heb ik bijna al mijn stages bij Kentalis gelopen. Daar heb ik bewust voor gekozen: hier hoef ik niet 100 keer uit te leggen wat ik heb. En het is een veilige omgeving, waarbinnen ik me goed kan uiten en laten zien wat ik kan. Maar het belangrijkste is dat ik hier een voorbeeld kan zijn voor de leerlingen met TOS. Ik heb TOS, maar ik ben ook gewoon juf. Dat vind ik heel belangrijk, dat ze zien dat zij ook diploma’s kunnen halen. Dat ze ook met TOS de wereld aankunnen.
Droom die uitkomt
Inmiddels werk ik drie dagen in de week als onderwijsassistent op het VSO in Vries. Samen met mijn collega heb ik een klas van 4 pubers met een communicatief meervoudige beperking (CMB) en doofheid. Iets heel anders dan de TOS-leerlingen waar ik tijdens mijn stage mee werkte, maar wel heel leuk. Werken bij Kentalis is voor mij echt een droom die uitkomt: wat ze mij vroeger geleerd en meegegeven hebben, kan ik nu doorgeven aan de volgende generatie.”