'Opeens merkten we dat hij het leuk had op school. Dat was een pak van m’n hart'

“Vorige zomer vertelden we onze zoon Thimon dat hij naar dezelfde school mocht als zijn zus”, vertelt Lysanne. Thimon zat drie jaar op de Kentalis Enkschool, totdat zijn moeder van de leerkracht hoorde dat hij naar een reguliere school mocht. “Ik zag de paniek en een onveilig gevoel in zijn ogen. Hij zei meteen ‘dat is de school van mijn zus, ik wil daar niet naar toe’. We voelden dat hij er nog niet aan toe was en ook wij hadden onze twijfels of een reguliere school de beste plek voor Thimon zou zijn. Ik vond het erg spannend, zou hij het wel redden zonder zijn vaste juffen en logopedist?”

“Het was erg fijn dat de leerkrachten ons gevoel van spanning en twijfels begrepen. Toch hadden zij het volste vertrouwen in Thimon dat hij goed zou gedijen op een gewone school. Hij had zich de afgelopen jaren zo goed ontwikkeld. En daar had hij zelf hard voor gewerkt, want hij oefende geregeld met logopedie. Ook als het even niet wilde lukken. Zodra hij een succeservaring te pakken had, greep hij dit met beide handen aan. Samen met leerkrachten bedachten we hoe hij op een veilige manier kon wennen op de nieuwe school. Dat hebben we niet overlegd met hem. Het was voor hem immers al heftig genoeg dat hij naar een andere school ging. Het wennen hebben we vooral luchtig en veilig gehouden voor hem.”

“Ons voordeel was dat hij de school al kende en er al vaak kwam om zijn zus te brengen en halen.
Zich veilig voelen op zijn nieuwe school en gewend raken aan de nieuwe situatie was toch een proces wat hij zelf moest ontdekken. Vanaf de zijlijn moedigden wij hem aan. Van één dag wennen ging hij al snel naar twee dagen. Opeens merkten we dat hij het leuk had op school. Hij kwam na twee maanden uit school en zei: ‘He mam, mag ik spelen met Arne? En dat andere jongetje zit ook op mijn bso’. Dit gaf ons zo’n goed gevoel. We zagen dat hij een plekje had gecreëerd in zijn nieuwe klas.”

“Een jaar later en een zomer verder heeft hij zoveel stappen gemaakt. Dat hadden wij niet durven dromen! Als moeder heb ik vooral geleerd stil te staan bij alle kleine stappen die mijn kind heeft gemaakt. Zowel emotioneel als didactisch. We maakten de succeservaringen groter en daardoor werd hij zelfverzekerder. Ik heb hem hard zien werken en ben trots op hem en op hoe hij de overgangsperiode naar de nieuwe school heeft doorgemaakt.”

“Ik ben erg dankbaar voor de drie schooljaren bij Kentalis. Op de Enkschool heeft hij de juiste begeleiding gehad en is zijn spraak en taal enorm verbeterd. Wat hij die drie jaar heeft geleerd, neemt hij voor de rest van zijn leven mee. Hij heeft zich ontwikkeld als een echte doorzetter, een jongen met veel positieve energie en die heel leergierig is. Als ik nu tegen onze zoon zou zeggen dat hij naar school mag, zegt hij: ‘Ga ik morgen weer naar mijn school? Ik was gister bij mijn oude school’.”