'Mijn zoontjes voelden zich begrepen bij De Taaltrein'

“Onze zoontjes Nolan en Nelvin waren twee jaar oud en konden nog niet praten. ‘Dat komt wel, zie het maar even aan’, zeiden ze weer bij het consultatiebureau. Een half jaar konden ze het nog niet, bovendien hadden ze vaak oorontsteking. We trokken aan de bel. Ze werden onderzocht door de kno-arts, maar opnieuw kregen we het advies om het even aan te zien. Ze werden bijna drie en ik wilde niet dat ze met een achterstand naar de basisschool zouden gaan. Daarom ging ik zoeken op internet.

Toen ik een filmpje over De Taaltrein van Kentalis zag, wist ik meteen: dát is het, dat wil ik voor Nolan en Nelvin. Ze konden er terecht. Een moeilijke stap, want je kind krijgt een rugzakje en ze zijn nog zo jong als ze naar De Taaltrein gaan. Maar het is met geen pen te beschrijven wat De Taaltrein voor ons en onze zoontjes heeft betekend. De groepen zijn klein en ze kregen heel veel liefde van de juffen. Ze voelden zich eindelijk echt begrepen en leerden praten met woorden en gebaren, een-op-een en in de groep. Wat zijn ze gegroeid in die maanden, in álles.

Mijn man en ik volgden ook cursussen en staken daar veel van op. Ook gingen we naar bijeenkomsten om te praten met andere ouders. We hebben nog steeds contact en ik heb er zelfs leuke vriendschappen aan overgehouden. Andere mensen begrijpen niet wat TOS is. Deze ouders wel en dat praat veel gemakkelijker. We kletsen en kunnen elkaar vragen stellen: ‘Hoe doet jouw zoontje dat?’.

Het gaat nu hartstikke goed met Nolan en Nelvin. Ze praten goed, alleen de verstaanbaarheid kan soms nog beter. Ze zitten allebei op de Tine Marcusschool van Kentalis, in de klas bij kindjes van De Taaltrein. Nelvin gaat binnenkort naar de reguliere school en we hopen dat ook voor Nolan. Ik ben dankbaar voor de ondersteuning die we hebben gekregen. Soms vraag ik mij af: wat was gebeurd als ik de Taaltrein niet had gevonden?”

Lees meer over onze vroegbehandeling voor kinderen met TOS.