Een cliënt die glimlacht, vrolijk klapt of tevreden gaat slapen. Persoonlijk begeleider Anita van Zutphen geniet van haar werk bij een woongroep van Het Carré in Sint-Michielsgestel, vooral als ze haar cliënten gelukkig kan maken. ‘Ik vind het heerlijk als zij de dag fijn doorkomen, de wereld beter begrijpen en het gewone leven kunnen ervaren.”
Woongroep voor jongeren
“Bij de woongroep waar ik werk, wonen vijf jongeren”, zegt Anita. “Het is een divers clubje, maar ze hebben allemaal een laag ontwikkelingsniveau. Een cliënt is bijvoorbeeld doofblind en functioneert op het niveau van een nul- tot eenjarige. Een andere cliënt is slechthorend en heeft ernstige hechtingsproblematiek. Dat betekent dat ik met iedereen op een andere manier communiceer: met de een gebaar ik, voor de ander teken ik het uit. Ook werken we hier veel met concrete verwijzers.
Wat kan deze cliënt aan? Wat wil hij zeggen met dit gedrag? Hoe kan hij de wereld beter begrijpen? Het is steeds zoeken naar de juiste begeleidingslijn en dat maakt mijn werk afwisselend. Een jongen op de groep begint nu net een beetje te puberen, dat is ook weer een uitdaging: hoe ga ik daarmee om? Ik ben de persoonlijk begeleider van twee cliënten. Dat houdt in dat ik hun handelingsplannen schrijf, gesprekken voer met ouders en andere deskundigen en steeds signaleer hoe het gaat.
Veel voldoening
Ik wil cliënten gelukkig maken. Ik wil zorgen dat ze de dag fijn doorkomen en het gewone leven kunnen ervaren. We werken met een methode die zinvolle activiteiten stimuleert, zoals boodschappen doen, samen koken en lekker even koffie drinken ’s avonds. Soms hebben cliënten een droom of willen ze iets graag meemaken. Eén jongen wilde bijvoorbeeld graag vliegen. Ik praat dan met zijn ouders en onderzoek of en hoe dat mogelijk is. Gisteren heeft hij voor het eerst in een motorvliegtuigje gezeten. Hij was zó blij. Daar gaat het om voor mij. Het geeft mij voldoening als ik een glimlach zie of als een cliënt blij gaat klappen of voor het slapen gaan aangeeft dat het een fijne dag was. Dat vind ik heerlijk. Dan rij ik naar huis en denk ik: wat heb ik toch een leuke, fijne baan.
Natuurlijk zijn er ook moeilijke momenten. Soms kun je een cliënt gewoon niet bereiken. En we hebben te maken met agressie. Dat kan heftig zijn, maar gelukkig werk ik nooit alleen en heb ik een fijn team. We kunnen goed met elkaar praten en bedenken samen hoe de cliënt weer tot rust kan komen. Het helpt ook dat ik weet dat het onmacht is en dat cliënten het niet expres doen. Ze krijgen de informatie gewoon niet verwerkt en kunnen dan onvoorspelbaar reageren. Daar kunnen ze niets aan doen. Ik vind de onregelmatige diensten trouwens geen probleem. Het voelt alsof ik veel vrije tijd heb en ik zie mijn kinderen vaak overdag. Voor mij werkt dat juist goed. Ik heb over de werkuren wel afspraken gemaakt met mijn collega’s en heb wel wat regelmaat.
Elke dag anders
Hoe mijn dag eruit ziet? Dat is elke dag anders en hangt af van de cliënten waar ik die dag mee werk. Ik volg het dagprogramma van de cliënt en kijk of hij niet onder- of overprikkeld raakt door de activiteiten. Dat is steeds zoeken en uitproberen. Ik doe altijd mijn best om te zorgen voor een huiselijke sfeer. Is het bijvoorbeeld kerst? Dan doe ik met cliënten wat ik thuis ook zou doen. Lekker soep maken of brunchen. Ik wil het samen gezellig maken, want ik besef mij heel goed dat dit echt hún thuis is.
Om hier te werken is het belangrijk dat je graag voor anderen zorgt en stevig in je schoenen staat, in verband met de onvoorspelbaarheid. Ook moet je van de afwisseling houden. Je krijgt dan een leuke baan die veel voldoening geeft. Ken je het citaat ‘Als je doet wat je leuk vindt, hoef je nooit te werken’? Dat geldt echt voor mij.”
We hebben verschillende woongroepen (24-uurszorg) voor mensen met doofblindheid en mensen met een communicatief meervoudige beperking. Wil je werken bij een woongroep van Kentalis? Bekijk onze vacatures.